Over mij
Jeroen WindmeijerIk ben geboren in Delft (1969) en opgegroeid in Pijnacker, maar sinds mijn studententijd woon ik al in Leiden. Ik ben getrouwd met Hamide Dogan, zij is vertaalster van Turkse literatuur, en we hebben een dochter van 14 jaar oud, Dünya. Aan de Universiteit Leiden heb ik culturele antropologie gestudeerd, met als specialisatie Latijns-Amerika. Voor mijn afstudeeronderzoek woonde ik zes maanden in een indiaans dorpje op de Boliviaanse hoogvlakte aan de oevers van het Titicacameer. Uiteindelijk ben ik in 2001 gepromoveerd op een onderzoek naar de Otavalos, een indiaanse bevolkingsgroep in de hooglanden van Noord-Ecuador. Vervolgens heb ik voor Djoser gewerkt als reisleider in Venezuela, Mexico, Guatemala en Belize, maar ook in Egypte. Ik ging opnieuw studeren aan de Universiteit Leiden, Wereldgodsdiensten deze keer. Na de lerarenopleiding heb ik twaalf jaar gewerkt als leraar godsdienst op het Visser ’t Hooft Lyceum Leiden. Sinds 1 januari 2019 ben ik voltijds schrijver en sta ik onder contract bij uitgever HarperCollins Holland.
Inmiddels zijn er zeven titels verschenen. De “Leidse trilogie” met Het Petrusmysterie, Het Pauluslabyrint en Het Pilgrim Fathers Complot waar archeoloog/ historicus Peter de Haan en historica Judith Cherev een hoofdrol in spelen. Van mijn “Latijns-Amerika trilogie” zijn inmiddels De Offers en De Genesissleutel verschenen, die spelen resp. in Bolivia en in Peru. Het derde boek gaat zich afspelen op Paaseiland. Met Jacob Slavenburg schreef ik Het Isisgeheim en Het Evacomplex. Van ons zal nog een derde boek verschijnen, over Maria Magdalena.
Mensen vragen vaak aan me: heb je nog een bepaalde boodschap met je boeken? Ik ben echt een leraar in hart en nieren, kom ook uit een echte lerarenfamilie. Het willen onderwijzen zit er dan ook heel sterk in. Met mijn boeken wil ik niet alleen een spannend verhaal vertellen dat mensen vermaakt, maar ik wil dat ze er ook iets van kunnen opsteken. En dat kunnen dan feiten zijn bijvoorbeeld over de parallellen tussen het christendom en andere religies rond het Middellandse Zeegebied in die tijd. Maar ook een nieuwe kijk op een verhaal, zoals Jacob en ik een nieuwe visie bieden op het scheppingsverhaal van de mens zoals dat in Genesis staat.
In het algemeen gaat het bij mij om de kracht van verhalen. Het gaat denk ik altijd om de boodschap die in een verhaal zit, de laag erónder. Iets hoeft ook helemaal niet waargebéurd te zijn om wáár te zijn. Je kunt een film kijken en daar helemaal ondersteboven van zijn terwijl die film van A tot Z verzonnen is, met acteurs die een tekst uit het hoofd geleerd hebben. Maar blijkbaar heb je dan iets in het verhaal herkend dat je aansprak, dat jou iets waardevols vertelde over het leven. Zo laat ik in mijn boeken ook zien dat zelfs bewijsbaar verzónnen verhalen toch een grote zeggingskracht kunnen hebben.
